حساسیت به انسولین - ارتباط چاقی و ضعف حافظه

بر اساس مطالعات جدید روانشناسان دانشگاه تگزاس اختلال در حساسیت به انسولین در افراد چاق سبب اختلالات روانشناختی  این افراد نسبت به افراد با وزن طبیعی می گردد. پیشتر شواهدی بر این موضوع که شیوۀ زندگی سالم در میان سالی، کیفیت زندگی در کهنسالی را بهتر می کند، از مطالعات قبلی حاصل شده بود.

به گفتۀ Gonzales (روانشناس) : افزایش حساسیت به انسولین با ایجاد تغییرات تغذیه ای و انجام ورزش بهبود می یابد. دانشمندان برای بررسی تأثیرات شیوۀ زندگی سالم در میانسالی بر روی فراموشی و اختلالات شناختی در پیری ، به بررسی افراد 40 تا 60 سال از طریق پاسخ به پرسشنامه و بررسی تصاویر رزونانس مغناطیسی عملکردی مغز (FMRI) در حین پاسخ دهی به این پرسش نامه ها پرداختند. درحالیکه افراد چاق، کسانی که دچار اضافه وزن هستند و افراد نرمال همگی پاسخ نامه ها را بخوبی یکدیگر پاسخ دادند، اما در افراد چاق لوب جلویی کناری مغز (the inferior parietal lobe) فعالیت کمتری نشان می دهد.

شرکت کنندگانی که چاق هستند نسبت به افراد نرمال و اضافه وزن دارای  حساسیت کمتری نسبت به انسولین هستند. این بدان معنا است که بدن آنها گلوکز را با کارایی کمتری مصرف میکند. چنانچه پانکراس قادر به ترشح میزان کافی انسولین برای جبران کاهش مصرف گلوکز نباشد،کاهش حساسیت به انسولین سبب ابتلأ به دیابت قندی می شود. تحقیقات نشان می دهد اختلال در حساسیت به انسولین که غالباً با چاقی همراه است، ممکن است توضیحی برای ارتباط چاقی در میانسالی و کاهش حافظه در دوران پیری باشد. محققین به دلیل تأثیر انسولین در متابولیسم افراد و عملکرد شناختی به بررسی حساسیت به انسولین پرداختند. محققین با استفاده از نوروایمیجینگ (تصویر برداری از اعصاب) در افراد میانسال موفق به شناسایی عوامل خطر اولیۀ ضعف حافظه در مراحل بعدی زندگی شدند. پرفسور Haley می گوید: مشخص شده است که ابتلأ به بیماریهای مزمن در جمعیت میانسال  سبب تحریک مکانیسم های تخریب اعصاب در مراحل بعدی زندگی می شود. در حالیکه افراد چاق میانسال پرسشنامه های مذکور را به خوبی افراد با وزن طبیعی پاسخ داده بودند، اما مغز آنها برای پاسخ دهی عملیات متفاوتی را انجام داده بود.

دانشمندان در حال حاضر با طراحی مطالعه ای به بررسی انجام 12 هفتۀ متوالی ورزش بر پاسخ مغز و مشاهدات بدست آمده، مشغول هستند.

منبع:www.sciencedaily.com